Rozdział 2

***

Minęło kilka tygodni od rozstania z Kamilem. Przez cały ten czas chodziłam smutna, nawet na treningach nie dawałam z siebie tyle co zawsze. Gdy zamykałam oczy ciągle miałam obraz jego i Sandry całujących się. Aż przechodziły mnie ciarki jak sobie o tym przypominałam. Niestety na Sandrę byłam skazana. Codziennie widząc ją tak zadowoloną z mojego nieszczęścia to aż coś w środku mi się robiło. Najchętniej ją bym zadźgała, ale tego nie zrobię bo nie chcę resztę swego życia spędzić w kiciu. Odkąd  moja pseudo przyjaciółka jest w szczęśliwym związku z moim byłym to zaczyna się prawdziwa rywalizacja o miejsce w składzie. On i ja gramy na tej samej pozycji-atakującej. Mam nadzieję, że nie stracę miejsca w składzie. Mam przecież pełne zaufanie trenera no i jestem także kapitanką.
A wracając do uczuć jedyną osobą, która zauważyła, że jestem przygnębiona to była moja siostra Zuza. Gdy wróciłam z treningu od razu zaczęła mnie wypytywać.
- Weronika coś się stało? Od jakiegoś czasu chodzisz taka smutna.
- Ta.
- No?
- Rozstałam się z Kamilem.
- Jak to?
- Normalnie. On wolał moją pseudo przyjaciółkę, która mi go odbiła.
- A to szmata jedna. Niech ja ją dorwę too...
- To co? Będziesz się z nią bić? Weź przestań. Szkoda słów na taką.
- Nie mam zamiaru z nią się bić tylko porozmawiać.
- Ja już o nich zapomniałam. Zaczynam nowe życie bez nich.
- Jak chcesz.
- Kamil jest dla mnie skończony tak samo jak ta jego Sandra.
- Twoje życie nie wtrącam się. Jak sobie pościelesz...
-...tak się wyśpię wiem wiem. Sorry ale muszę lecieć bo jestem umówiona z Natalią i Pawłem.
- Z Pawłem Wolskim?
- Tak. To mój przyjaciel.
- Taa przyjaciel.
- A inaczej jest?
- No ja tego nie wiem. On na ciebie leci.
- Tak jak Ty na niego.
- Ja na niego nie lecę...
-No właśnie. Weź przestań proszę Cię.
- A co głupoty opowiadam?
- Tak głupoty. Dobra spadam.
- Pa księżniczko.
- pa-odpowiedziałam z ironią 

***

Po chwili byłam w barze, gdzie umówiłam się na kawę z Natalią i Wolakiem. Była gdzieś 14.10.

- Cześć ekipo.-przywitałam się

- Hej Nika-powiedziała Natka

- Siemka-rzekł Wolak

-Co tam nowego?-spytałam

Pierwszy powiedział Wolski.

- Wiesz, że Kamil ma przejść do Dolcanu?

-Eee a co mnie to interesuje?

- No nie wiem, może chcesz wiedzieć?

- Uwierz mi nie chce.

- Okey.

- Natalka jaką masz śliczną bluzkę. Gdzie kupiłaś?

- Ooo dziękuję. Wczoraj byłam w Zarze i też mi sie spodobała, że musiałam ją mieć.

- Jest na prawdę śliczna. Potrzebna mi jest taka do moich spodni. No tych co ci opowiadałam.

- No wiem, wiem.

Paweł siedział i nas tylko słuchał. Nie wiedział jak dołączyć do tematu o modzie. Po chwili Natalia do niego powiedziała:

-Paweł zamówisz mi kawę?

- To to ja chcę drinka.

- Już idę wasza mość.

Zaczęłyśmy się śmiać z niego. Gdy Wolak poszedł zamawiać i z Natalią zostałyśmy same, tak ona jest moją nową znajomą. Przez ostatnie dni bardzo się do siebie zbliżyłyśmy, jesteśmy prawie jak siostry.

- Boże jak mnie Paweł wkurza-rzekłąm

- Zakochał się i tylko tyle.

- Daj spokój. Odkąd nie jestem już z Kamilem to tak o mnie się troszczy, lepiej niż matka hahaha

- Podobasz mu się.

- Wiem niestety to. Co mam zrobić?-spytałam

-Ja na twoim miejscu bym z nim pogadała szczerze.

- Myślisz, ze to coś da?

- Nie wiem, ale zawsze warto spróbować.

- Może i masz rację. Oho idzie już. Tylko nie mów mu o czym rozmawiałyśmy.

- Spoko. U mnie jak w banku.

Znów zaczęłyśmy się chichotać. Wrócił Paweł.

- Z czego się tak śmiejecie?-spytał zdziwiony

- Z niczego. Siadaj.-rzekłam

- Wiecie, że dziś dyskoteka jest. Mamy w końcu piątek.

- Taa i jutro rezerwy grają mecz.-odpowiedziała Natalia.

- Oj tam dopiero o 18.00 więc zdążysz się wyspać.

- No w sumie masz rację.

- No a Ty Wolaczku idziesz?

- Nie wiem. No dobra pójdę.

- To widzimy się o 20.00 w klubie tym co zawsze? To ja spadam idę się szykować.

- Pa- odpowiedzieli równo razem.

*** 

Wróciłam do domu. była gdzieś 16.00. Od razu gdy weszłam do domu to wziąć kąpiel. Potem weszłam do pokoju i ubrałam się. Gdy czesałam się ktoś zapukał do drzwi. To była Ewelina.

- Wybierasz się gdzieś?

- Tak idę na dyskotekę, a co?

- A z kim?

- Z Natką i Pawłem.

- Ahaś. 

- A co chciałaś?

- Pożyczyć bluzkę, ale dobra tam.

- Nie to nie. Szafa stoi możesz coś tam wziąć.

- Dobra to miłej zabawy życzę. No i uważaj na tego Pawła.

- Co wy się na niego tak uwzieliście? Rozumiem urodą nie grzeszy, ale to mój przyjaciel.

- Dobrze rób jak uważasz

- Nom dorosła jestem

- Nic nie mówiłam. Dobra pa.

Wyszłam z domu. Spotkałam matkę, która coś tam robiła w ogrodzie. Oczywiście nie mogłam przejść przy niej obojętnie.

- A Ty gdzie znów?-spytała się

- Na dyskotekę idę, a co?

- Byś lepiej poszukała jakiegoś uniwersytetu,aby studiować.

-A ja nie będę i co?

- My z ojcem mamy skończone studia. Ojciec pracuje jako architekt, a ja jestem naczelną magazynu "Moda i uroda", a Ty latasz za tą piłkę.

- Nie latam tylko gram. Jestem pełnoletnia i będę robić ze swoim życiem co tylko będę chciała.

- A rób co chcesz. Obyś później nie płakała.

- Dobra.

I poszłam do klubu.

***

W klubie.

Weszłam do klubu. Większość osób tańczyła, niektórzy siedzieli przy barze i pili jakiś trunek. Rozejrzałam się dookoła. Zobaczyłam Natkę, która też siedzi przy barze podeszłam do niej.

-Hej kochana.-rzekłam

-Hej myślałam, że już nie przyjdziesz.

-Matka mnie zatrzymała

- Taa znam to. Dlatego nie mieszkam z nią heh.

- Wiesz chyba też tak zrobię.

- Ooo to zapraszam hah.

-Spoko. Co zamówiłaś?

-Drinka. Zamówić też i Tobie?

- Możesz.

Po wypiciu drinków poszłyśmy tańczyć. Tak balowałyśmy, aż dotąd kiedy nie wyszłam z klubu.

Po jakimś czasie dostałam SMS od Natki "gdzie jesteś?" , a ja jej na to "na spacerze. nie martwcie się o mnie". Tak na prawdę byłam gdzieś indziej. A gdzie to tego nie pamiętam.

Po kilku godzinach znów dostałam SMS ale tym razem od Pawła "Weronika coś się stało? Gdzie jesteś?", a ja mu odpisałam "nie martw się o mnie. dziś już nie wrócę. jutro wam opowiem wszystko".

_____

Uff w końcu napisałam ten rozdział. I jak się podoba? Komentujcie ;)

3 komentarze i pisze dalej ;*

Buziaki Moni37 ;D